Sandal Şiiri - Yücel Yarımbatman

d) erken bırakır tüm hiisiyatını deniz
tutuk bir sonbaharın avuçlarına
maviye yeşile kardeş renklerde buluşur
kan lekeli bir gül yaprağı
incinir elini en son tutan sevdalı
kırılır bir dal gibi aşk tan yana
gün kısık ateşli bir mevsime iliştirir kendini
gece hep dışarda
ayyaş sesiyle bir vakit gelir durur insanın beyninde
girdiği en çıkmaz sokak gibi zamanın birinde
içtikçe ekşileşir
eskileşir
cevapsız sorular
daha derinlere gömer kendini sa(n) ki
yakınlarda ne kadar acı varsa doluşur masaya
ızdırabı cebine gizleyen konuktur uzaktaki...
hep bir şeylerden bahseder kaldırımların yosunlu rengi
gelip geçene bir bakış fırlatır
sonra dalıp gider salındıkça
mavide bizim ki...