Sancısında Umutların

beni kemiren yazı kışı değildi sevdanın
zaten aşklar küf tutmuştu
bir umudum kalmıştı
birde ben

yalandı yeşilin tadında yaşamak
gökyüzünü maviye boyamak
pencerem buğu tutmuş
dünya görünmüyor artık
ve beynim son işlevinde

düşlerim makaslanmış
devriye geziyor acılar
iniltiler ürkütmekte
gece geçmiyor üstümden

kahrolası sancılı günlerin
anlaşılmaz duyguları içindeyim
ben kederin solgun yüzüyle
gün ışığına çıkarken
kendimi yalnızlığa vuruyorum

baharlarım olmadı hiç bir zaman
onları ben yarattım düşlerimde
papatyalar yarım kalmasın diye