Sancının Çocukları

Onlar sıcaklıklara karşı korkulu,
Dostluklara karşı ürkektiler...
Çıkar karşılığında
Değiştirirlerdi gerçekleri...
Alışmamışlardı
İçtenlik, dostluk gibi bir çok şeye...
Bu yüzden değer vermezlerdi
Açık sözlülüğe...

Tezgâh başı oyunları,
Çıkar satışları
Ve sevgisizliğe tutuklanmalar
Hepsi birer birer
Onların meziyetleriydi...

Her yıl mart aylarında
Kadeh tokuşturmalarıyla
Dökülürdü içlerinden
Geçmişin çarpıklıkları...

Yaptıkları kusurlar
Hoş karşılandıkça
Tek tek askıya alınırdı
Tuhaflıkları...
Onların aradıkları gibi
Kötülükleri gizleyen
Bir sığınak;
Ya da...
Karanlık bir tüneldi
Zaman...

Üzerlerinden
İşte böyle geçti yıllar...
Güzellikler karşısında
Asla uyanmadılar
Sancının çocukları...

Mantes La Ville – 03.03.2001