bıraktım sancımı geceye
dudaklarımda dilsiz bir kaval
nefesimde çıplak dağlar
ve sarar odayı keder
başım kamıştan bir yastıkta
sesim
dilsizliğimden kopmuş
bir gök gürültüsü kulağımda
bilirim gecenin karanlığıdır vurulan
ağrır kalbim
kesilir sesi kavalın
küskün bir kız olur gece
uzar nazı
bir gülüş nasıl da güzeldir bekleyişimde
yabanın ayak sesleri dışarda
başımın altında yastık
içimin közü kavalda
ses derinden gelir
düşerim hey
düşerim sabahın şafağında bir çığlıkla
nerde kalmışsa cüssesi ölümün
ben dilsiz kavalın ezgisiyim
bir ezgi bin yaşamaktır bunu bilsin ölüm
Kayıt Tarihi : 28.2.2009 20:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)