Sancılı Bir Şarkıyla Özlemine

Sokakların her köşesinde
Sesin yankılanırken
Yüreğimin sancılarında
Ağlıyor şarkılar
Ayak izlerin bir çiçek ölüsü gibi
Birkaç tel de saçın var yerde
İşgal edilmiş bir kentin
Sokakları kadar yalnız
Ve tutsak bir şafak gibi yüreğim
O yalnızlıkları sevişerek
Çürüten biz değil miydik?
Bir denizin maviliğinde
Biz değil miydik?
Her gün yeniden doğan
Neden ayrıldık öyleyse?

Bir kıyı kasabasına kazıdığımız
Gözlerimizde yeşeren sevdayı
Hangi yağmurlar sildi söylesene
Artık mutluluğu bölüşmüyoruz
Uzak bir özlem oluyor anılar
Ve dilimizde saklı kalıyor umut
Sen de canımın içi
Sancılı bir şarkı oldun artık
Her köşe başında çalınırken
Şu kış aylarının soğuğunda
Yaşamak istediğimin Mayıs oluyorsun
Biraz buruk ve biraz acılı

Anlamı kalmadı diyorsun
Ateşi söndü bakışlarımızın
Ve çok oldu güz biteli
Kış uzun sürecek diyorsun
Karlar yağarken gözlerimize
Bırak da gözlerin şiirlerimde yaşasın
O gurbet yalnızlığı kara gözlerin
Ulaşamadığım aşkın anısı olsun

Sen anılarda kalma ama
Artık kaybetmiş de olsak
O buğulu sözcükleri
Bir Nisan günü çal kapımı
Yüreğime Nisanda konuk olmuştun
Dostluğumuzu kutlarız
Varsın anlamı kalmasın
Tatlı bir düş olsun her şey
Zaten hangi anlam ölümsüzleşir
Zaman yitmişse bu kentte
İntihar etmişse yüreğimde umut
Ve her şeye rağmen yine de
Seviyorsam seni yaşamak kadar
Bu sevdayla vakitli vakitsiz
Attığı içindir yüreğim

Hiç yadırgamıyorum yokluğunu
Sensiz doğan güneşlere alıştım
Zaman illa ki olgunlaştıracaktır
Kırık ve çaresiz yalnızlıkları
Ve uzun bir yaşam var daha
Hem de yaşanacak birçok bahar
Bir parçasını paylaşmak istersen
Hemen gelirim beni çağır
Şimdilik paylaşamadığım sevgimle
Alabildiğine yalnızım ve biraz boş
Biraz da ıssız bir kent gibi terkedilmiş
O kadar uzak sayılmam yine de
Şöyle bir uğra istersen
Ama gelmesen de fark etmez
Sevemediğin bu sokaklar
Sensiz yaşayabilmeyi zor da olsa
Öğretiyorlar bana
Seninle yaşadığım sıcaklıklarsa
Yüreğimde soluk soluğa çalınan
Sancılı bir şarkı sadece
Bitmeyen senfonisi gibi Beethoven’in

Yine de şu yüreğime sinen
Gözlerinin kömür karası rengini
Unutmalıyım neye yarar
Benden uzakta çok sevdiğim saçların
Ellerimse hiç dokunmuyor ellerine
Ve ismini bir tanem
Ancak boş duvarlara haykırıyorum
Şimdi sen yoksun
Başıboş, alıngan ve ürkek
Bir çocuk gibisin aklımda
Umutsa kar suyu oldu artık
Sessizce eriyor düşlerimde
Anılarla yalnız bırakma beni
Dudaklarında hep saklı kalsın
O gecelerin sımsıcak öpüşleri
Bakarsın dükkanların erken kapatıldığı
Bir gece anımsarsın beni
Deniz kıyısında beliriverir gözlerim
Dilini dudaklarına değdirdikçe
Dudaklarımı anımsarsın
Yasaklama ülkeni bana
Bu şarkılardan damlayan hüzün
Gök mavisi umutlara döner
Ve yeniden kazanırız seninle
Anlamını sevmenin inan bana
Yeter ki sen geri dön bir gün

Ocak-Mart 1985