Sancı nöbetlerimde yalnızdım.
Evet, ihanetinin arkasından çektiğim acılar gibisini,
Hiçkimse için çekmedim...
Ve dindim.
Ölürken ruhunu teslim eder gibi.
Acılarım, havaya karışıp herşeyimi alarak kayboldular.
Şimdi olmayan benliğimle bir hiçim...
Bu her ne kadar umrunda olmasa da,
Senin bana verdiğin değerle hayat bulmadım!
Ve şimdi de umursamazlığında
hayatımı mahvetmeyeceğim...
Nimet ÖztürkKayıt Tarihi : 9.12.2010 17:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!