Hayata gözlerimizi yetim olarak açtık
Daha annemizi babamızı tanımazdık
Küçücük yaşta hepimiz yetim kaldık
Hastanelerde bile yetim kaldık
Bulmuşlar bahaneyi kurmuşlar ferfeneyi
Birde demez mi yanına geleyim mi
O senin yetim kaldığın kardeşin değimli
Ne soruyorsun gelmemi diyeyim gel tabi
Laf yerinde kardeş yeğen olurlar
Bak ölüm yatağında bile unuturlar
Üç kuruş gider diye korkuyorlar
Şunlar kardeş yeğen olurlar göndün mü
Sen onlara laf söyletmez korurdun
Onlar için ölüp ölüp dirilirdin
Sen olsaydın yanlarından ayrılmazdın
Bak seni yalnız bıraktılar gördün mü
Yeğenlerim der başka bir şey demezdin
Onları evlatlarından bile ayırmazdın
Birileri söz söylese hemen kavga yapardın
Bak seni aramadılar sormadılar gördün mü
Kala kala dünyada iki kardeşin kalmış
Onlarda ne aramış nede sormuş
Ne güzel yeğenden dünürün varmış
Senin için ne üzülür nede ağlarmış
Bu hastalık ölüm onlara varmayacakmış
Kayıt Tarihi : 30.10.2008 08:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Başar](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/30/sanci-88.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!