Sancı Şiiri - Necdet Arslan

Keskin bir iz bırakırken tükenen kızıllığına gündüzün
Vuruşurdu içimdeki yabanıl arzu
Göklerde yalnız kalırdı
Duyumsayışlarım
Haydi tut ellerimden, demek gelirdi içimden
İşte o an duyamazdın sesimi
Paramparça yıkılışlarla bana geri yansıyan
Tozlanmış bir yalan olurdu

Bazen bir yanılsamadan daha buruktur sevi
Esintilere bırakılan bir sevinç misali
En uzak kentlere koşar da koşar
Eskitir tüm ikilemleri…

Ey beni varlaştıran derin kuytu
Ve hiç bir şiire dahil olamayacak kadar
Mağrur sözlerim.
Yanık yüzlü düşlerim
İlk keşfedişim, döngüsel son tavım
Eksik kalıyorsam, aşınmış bir damar gibi atıyorsa nabzım
Bil ki nisan yağmurlarının bereketinde kuruyan
Kolu kanadı kırılmış bir sonbaharım

Mümkündür, sana adanmış düşlerimi gecelerce saklamak
Ve özleyişin bitimsiz işkencelerini uzatmak mümkündür
Çok görme çaresizliğimi
Her vurgun yediğimde yalnızca iki damla yaş süzülür gözlerimden
Mahur bir bestenin yanık keman sesinden aşınır yüreğim
Süreğen bir yara gibi kanarım da kanarım

Şimdi, yalazlanmış serin sularda
Kıyıları döven hırçın dalgalar misali
Kendimleyim bir başıma ve mağrur
Yeni doğacak güne hasret
Ertelenmiş fakat bakir bir umudu taşıyan gecedeyim

Öyle işveli salınışlarla uzanırım
Derinde duran tenhalara
Ay parlarken susarsam
Utandığımdan ya da yitirdiğimden değildir sözcüklerimi
Ey kahrolası tutku, dinmeyen esinti
Ey özleyişin gökçe ve vakur öz’ü
Ey bekleyiş, sonsuzlukta demlenen önemseyiş
Ardına kadar ger yayını, uzağa fırlat oklarını
Mayalansın bilincime yayılan kokuların
Fırlat ki öfkemi unutayım,
En çıplak bir dönemeçte vurulursam eğer
Delik deşik olsa tüm bedenim
Tanık ol hallerime
Eğer ağlarsam kahrolayım

Korkum yok acının iksirini yudumlamaktan
Bilirim böyle sancılarla doğar eksik kalmış arayışlar
Ansızın
Alır boz bulanık düşlerimi
Götürür zapt ettiğim ülkemin başkentine içimdeki Nil
Gün uyanır, dem tutar göğsümdeki sevinç
Kuşatma vakti mağrur ve muzdarip
Öylesine sevecen ve öylesine garip

Kutsamak muazzam bir şenliği
Birlikte varlaştırmak ve birlikte özümsemek
Ad koymak gibi yeni doğan bir çocuğa
Oynak dillerden süzmek bakir düşünceleri

Bıçkın bir ilkyazın şavkı vururken yüzüne gündüzün
Tutuşur içimdeki evrensel koşu
Beni benden alır özleyişlerim

Bütün dönenceler tanıktır şimdi
Yüreğimde sancısız bir çaba
Onulmaz bir derde tutsak
Bir tomurcuk gibi patlar
Sevgilerde yediveren güllerince açar sözlerim…