Uyandım yine derin sancılar içinde.
Yüreğim yangın yeri.
Toplanmış ufkuma karabasanlar
ve gölgem silikleşmiş,
gözlerim yanardağ gibi,
İsyanın eteğinde.
Kıvrak adımlar atmaya mecalim kalmadı.
Bilmem yeniden
ses verir mi dağlar sesime?
Gök mavisinin üzerinde
güneş parlar mı artık?
Başımı dikerek gökyüzüne
haykırasım geliyor öfkeyle
Hani, nerde?
Üzerine karanlık çöken sokaklarda
ölüme meydan okuyan yürekler...
Ve bir kelebek kanadından
yükselen narin sevdalar...
Kayıt Tarihi : 10.5.2007 12:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!