Sancı... Şiiri - Ali Veli

İçe döndüm kayıptım benliğimde
Dışa döndüm bir melek siyah kanatlı
Bir mesih çılgınlığında insanların bana inançları
Bense bir derviş sabrında ve yalnızlığında
Sokaklar çıkmaz olmuş çıkmazlar sokak
Bense sardunyalar görüyorum beyaz pencerelerde
Renk renk ufka doğru ve aşağıya duvardan sarkan
Bir dehlizde ışık hızını aşmış helezoniktir benim yolculuğum
Bazen ışık bazen karanlık kısırdöngüsünde...
Sonra sessizlik mavi bir gök ve bir martı çığlığı
Ardından gelen dönüş yeryüzü...
Altımdan akıp giden çöller dağlar ırmaklar şehirler sonsuz çimenler...
Bir kartal yuvası yalnızlığım ulaşılmayan
Efsanelerden sürgün edilmiş yaşamım
Haykırıyorum gerçekliğim nerdesin nerdeyim...
Uçlardır hayatım normalin mağduruyum
Ya diplerde kaybolur ya da göklerde süzülürüm
Yeryüzüm yoktur,memleketim...
Aitliğim bilinmez benim yeldeğirmenleriyle savaşırım
Elektriklenmiş bir gitarın canı yanmış telinin
Sonsuza uzanan melodisi ya da
Tek notasıdır yüreğim
Ben bir bilmediğim...
Sevgim...