Bir şey anlatmıyorsa sana insanlar
Tesadüfen doğuyorlar, tesadüfen yaşıyorlar
Tesadüfen ölüyorlarsa
Bir nefes al gökyüzünden
Irmaklara uzat avuçlarını denizlere
Kuşlara sor sorularını balıklara
Ağla ve gözyaşlarını seyret
Çaresizliğini dinle yalnızlığını
Düşün geçmişin ve bugünün
Kaybolmanın kıyısındaki ayrıntılarını
Anlamsızlık gece gibi çökerken üzerine
Hafif bir ışık süzülecek karanlıktan
Anlayacaksın yeni insanlara gebe kaldığını
Ve yaşamanın tesadüfen olmadığını
Kayıt Tarihi : 6.1.2006 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!