Sancı Şiiri - Harlem Rimbaud

Aklım kalbimdir.

Daha çok yakar canımı,

sancılarla.

Tüyler ürpertici esrikliği düşlemek gibi bir şeydir,

yarı bilinçili imgelerle.

Saatlerce izlettirir fabrikadan çıkan isli , kisli , sisli hayaletleri

Ama dayanamaz doğanın bakireliğine.

Kir sever , kin ister

Duman tüter , it ürer.

Kara tren gecikir , hiç gelmez.

METAFİZİK , METAFİZİK , METAFİZİK !

Havai fişeklerle kara duman karışmış kara gecede

Aman allahım bu nasıl bir zorbalık,

Bu nasıl nüans?

ayıramıyorum renkliyi , renksizden

Tamamı küsurat

Beynimin içindeki 8D kazanında sesler kaynıyor ateş kıvılcımlarıyla bir sağ kulağımda bir sol kulağımda.

Yeter artık , dursun bu Rezillerin Çağı’nın saati

durdurun treni! İnecek var

Yolun ortasında inmek yasak mı?

-

-

-

Ama ben inerim.

Şimdi her şey daha lamine

temperli

düz

ŞEFFAF!

şimdi tüm çıplaklığıyla anlatabilirim.