Sancı Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Sesine eskimiş yıllarım
Gölgende çığ yangını
Bakışında mahşer…

Ateş ateşi yakar mı?
Çözülüp çözülüp yeniden örüldüğüm
Suyun karşı kıyısına tutunduğum yerde
Tenha çıplaklığım üstüne
Giydirilen ihanetin yosun rengi
Kanar kaygan zeminde

Aşkın en dışında yönüm sana
Kâbesindeysem kalbinin
Sen söyle!
Dönüşüm
İçinde hangi yana?
Dilimde eskittiğin dualarla…

Her iç çekişe gözyaşı
Durmaz dökülür insicamla
Yakarış bu
Umutla yarışarak yaşlanmaya

Uzansam da
Engel değil bilirim
Rüzgârın dudağımdaki tuzu kurutmasına
Bereket sağar gözlerim
O vakit gözlerinden
Adını susmam ondan
Ondan sesine düşmanlığım

Yaşam gerçeğidir
Damla denizde boğulmaz nasılsa
Çoğalışa suret
Yokoluşa asıl yazılsa da
Varlıkla hiçlik hep koyun koyuna...

Güneşin yağmura ihanetini
Rüzgâr çizer gökyüzüne
Rengârenk kalemlerle
Derinlerine seslensem bulutun
İhtirasla
Sonra göğün sancılı şarkısına
Bağrımda büyüttüğüm şiir kadar
(D) üşüyor olur muydu yine
Özlem ebesi karanlık
Işığı öldürerek yazgıma…