Sancaktar Şiiri - Saniye Demirci

SANCAKTAR
Meçhul asker nöbette, sancaktar tepesinde,
Çelik kesilmiş bileğiyle, bayrak yere düşmez diyor,
Can alınıp can verilen meydanda,
Dağ taş dile gelip destan kâğıda yazılmaz diyor.

Biz söyledik, yedi düvel dinledi istiklal türküsünü,
Bu destan okunur asırlarca, bu ses kısılmaz ilelebet!

Öyle şerefli duruş ki o gün, eğilmez başlar,
Bir vatan, bir millet uğruna feda edilen o canlar,
Ve Hakk’ın bize bahşettiği bu mübarek zafer,
Yeryüzü var oldukça unutulmayacaktır!

Dinleyin, bir ses yükseliyor ebediyetten,
Ölümlerin en şereflisi şehitliktir diyor ahiretten,
Bu kadim sese kula veren nice yiğitler,
Bastığımız toprağı vatan yapıyor.

Müjdeler olsun! Fatih’e, Yavuz’a, Alparslan’a,
Şanlı seferden dönen Türk’ün ayak sesidir,
Damarda gezen aynı kan, elden düşmeyen aynı bayrak,
Bayrak ki uğruna meftun, nice sevdalı yürek,
Sen süzül gönlünce, süsle gerdanını gökyüzünün,
Dönmeyi düşünmeden giden nice yiğitler yaşasın,
İslam’ın son kalesi, mukaddes vatanım yaşasın.