Sancakla Sohbet Şiiri - Muttalip Taş

Ey Türk’ün zafer takı, al sancağı
Ne zaman silaha davranacağız? !
Kirli bezirganlar, beyler yüzünden
Düşsün de Hilâle Haçın gölgesi
Çiğnensin yurdunda Türk’ün töresi...
Ne zaman silaha davranacağız? !
Uykudan ne zaman uyanacağız? !

Bozkurt başın vardı senin bir zaman
Böyle süzgün, böyle suskun değildin
Kurt bakışlı yiğitler elinde sen.
Uğruna düşerdi canlar toprağa
Satılmamışken er oğlu erler pula
Böyle süzgün, böyle suskun değildin
Boynun bükülmezdi şaşkın değildin!

Yok mu söyleyecek sözümüz yoksa! ?
Bir düşün; uyuz ite mi sancaksın?
Daha ne günece bekleyeceğiz
Kendi hesabımız olmayacak mı
Mertçe hitabımız olmayacak mı
Bir düşün; uyuz ite mi sancaksın? !
Kurtça soylu millete mi sancaksın? ! !

Uzaklara bakma derim; tez günde
Tunç yürekli bir sevdalı bul kendine!
Önce yürek tutar öper sancağı
Ve yürek taşıyan bilekler taşır!
Sancağın şavkından gözler kamaşır...
Tunç yürekli bir sevdalı bul kendine!
Yüreksizler çakıl olmaz bendine! ! ..

Barış güvercini diye kafese
Konmalı mı idin kartalım uyan! ? ?
Talihini düşünürüm, yanarım.
Leş kargaları bayramda, toyda; sen
Neden, baş köşeye senede, ayda
Konmalı mı idin kartalım uyan! ? ?
Onmasın, sürünsün kafese koyan! !