İçimden iki ses,
birbirine ters.
Biri hayat, nefes,
diğeri, tükeniş, pes…
İstasyonda tren,
yürüdü yürüyecek
İçinde yalnız bir kalp,
ağlamaktan harap,
avucunda yüreğim.
Bu yanda ben;
gözlerim taşra,
çok sevdim kadın seni,
çok başka…
Dudağımda fısıltı, dua;
ne olur gitme tren,
kadın dur, diren…
…
Ve son çığlığı içlerimizin,
nihayeti acı oldu hikayemizin…
Gitti tren, evet gitti, bitti.
Yüreksizim bu yan da ben,
çok yüreksiz...
Çenemde soğuk suları
göz pınarlarımın,
senin için gelmiştim ben buraya, sana…
Terk etmek ve terk edilmek
istasyonuymuş meğer bura.
…
Yine seveceğiz, yine güleceğiz,
hatta sevişeceğiz başka birileriyle
öyle mi?
Eeee sonra?
Kahretsin…
Kahretsin…
Çok sızlıyor içim,
terk etmek ve terk edilmek
istasyonuymuş meğer bura…
Çok üşüyor ellerim, çok,
ellerim taşra, sonum taşra…
Kayıt Tarihi : 4.10.2010 00:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bekir Mutlu Gökçesu](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/04/sanaydi-son-hayalim-de.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!