Yalnız başına kalmak, hayal değil benim için,
Tek başıma ağlıyorum için için,
Kimse gelmez, sormaz neden n'için,
Ben zaten yalnızım daha fazla zorlama (!)
Pencereden bakıyorum, mutlu insanlar var çevremde,
Aile, dost, akraba hepsi aynı evrende,
Benim uzayım farklı arkadaş, yok bende kimse,
Ben zaten yalnızım daha fazla zorlama (!)
Haydi gel takıl dersin ya bana,
Haydi takılalım...
E şimdi ben buradayım, seni bulamadım,
Anladığım tek şey yine yalnızım,
Ben zaten yalnızım daha fazla zorlama (!)
Mutlu olmayı ben de isterdim,
İki insan görmeyi, onlarla takılıp eğlenmeyi,
Ama olmadı yapamadım...
İsteyemedim hiçbirini...
Ben zaten yalnızım daha fazla zorlama (!)
Ben mutlu muyum sanıyorsun yalnız başıma kalmaktan?
Aklımdaki binlerce hayalin konusu geçiyorken mutlu olmaktan?
Beni anlamadığın taraf işte bu noktada,
Ben zaten yalnızım daha fazla zorlama (!)
Odamda oturuyorum, duvarlar üzerime gelmekte,
Yalnızım çünkü...
Bunu duvarlar bile bilmekte,
Ama artık beni bunlar eğlendirmekte,
Ben zaten yalnızım daha fazla zorlama (!)
Kan çanağı olmuş gözlerim, ağlıyorum,
Neden böyle diye saatlerdir kafa yoruyorum,
Bir çare mi arıyorum yoksa bulamıyor muyum?
Ben zaten yalnızım daha fazla zorlama (!)
Kim için, ne için, neden yaşadığımı sorgulamaktansa,
Yalnız kalırım demiştim,
Bunu da çok istemiştim...
Oysa...
Yalnızlık çok ağır geldi bana,
Hafife alma...
Yalnız kalmak istemiyorum ol yanımda...
30.06.2010 – 16:31 - Bozüyük
Emre AlıcıKayıt Tarihi : 15.8.2012 14:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)