Ölüme yaklaştığını hissettin mi hiç iliklerinde?
Yüreğin burkuldu mu her bir sözde?
Yine de verdiğin değer her şeyin önüne geçti mi?
O senin yüzüne doğru küfrettiğinde...
Ölüme hiç yaklaştın mı sen?
Sevgiyi, saygıyı, değeri hiç düşünmeden,
Çekip gitmek buralardan aniden,
Hiç kimseyi hiç bir şeyi bir an olsun dinlemeden...
Ölümü sevmek (!) işte tam bu anda,
Ona bağlanıp çöküp durmak diz kapaklarında,
Bir kurtuluş yolu aramak son fasılda,
Tam da kalbinin ortasında...
Ölümü istemek her şeyden çok,
Yapacak bir şeyim kalmadı ya da zaten yok,
Gözyaşlarımı durduramıyorum halim de buhranlı,
Dünyam da işte bu anda karardı...
Evet evet ölümde benim tek çarem,
Yapmaya kudretim olsa durmam da zaten,
Gelse de canımı almak istese bir güç,
Dur (!) bir dakika nereye asla ve asla demem...
21.06.2010 - 00:40 - Konya
Emre AlıcıKayıt Tarihi : 14.8.2012 22:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!