Sanata Tebessüm Şiiri - Emel Öztürk

Bir toprak, bekar,dokunulmamış
Kimsenin giremediği ve kimsenin göremediği
Sadece 'öz'e ait bir toprak..
Hayallerin ekildiği umutların biçildiği
Çiçeklerin turuncu açtığı...
Özdeki cevherden beslendiği akarsuların
Ve ışığıyla ruhun, kelimeleri doğurduğu...
İstediğin gibi cümle kur orda
Mecazların üstüne kurulsun evler
Ya da istiareye teşbihe kinayeye kafa tutup
Teslim olsun bir sesin tınısına sözcükler
bir ses ki dize getirir ahkam kesen siyahı
Bir name ki giydiriverir geceye sabahı
Tutar yere düşmüş ışıkların elinden
Dinle hele bir onu gökyüzünün dilinden
Duysan ahengini, sen diye bir şey kalmaz
Kendini koysan kendine sığmazsın taşar almaz
Dokunursun, hayrette bırakır ellerini
Denize, okyanusa boyar hayallerini
Bir name, bir koku, bir desen, bir şiir,
Bir arzu, bir emel...
Mavi bir emel....