Sanat Ve Sanatçı Şiiri - Nurzal Keser

Sanat, sanatçının işi.
Asıl insan ve yaşam sanatçının işi.
Yani birçok şey sanatçının işi.
Açlık ve yalnızlık da bunlara dahil.
Tarihteki en acı gerçeklerdendir,
Sancılıdır, sanatçının hayatı.
Izdıraplıdır hayatları.
Zindanlar, mahpusluklar, sürgünler…
Baskılar, tehditler…
Hepsinin amacı aynı,
Gerçeği gizlemek.
Işığı söndürmek.
Söndürmek ve gömmek ebedi,
En derin millere.
Gözlerdeki parıltıyı,
Yüreklerdeki coşkuyu söndürmek.
Yıldırmak erbabları,ehilleri.
Konuşturmamak, yazdırmamak,
Anlattırmamak dünyayı.
İnsanlığı, gelişimi ya da yanlışı doğruyu.
Aslında anlatmalı sanatçı,
İçinden geçenlerle beraber gördüklerini.
Yazmalı dilediğince ve insanlık için,
Hayatı için, yeni hayatlar için.
Yollar çizmeli, bin bir dereden,
Bin bir tepeden geçen.
Dağlarda vadiler oluşturmalı,
Uçurumlarda gezmeli belki.
Ruhunu vermeli,
Emeğini, yaşını, gözyaşını,
Damarlarının gençliğini.
Kan akışının debisini.
Parmak uçlarını ve saçlarının karasını.
Vazgeçmemeli asla,
Sonunda sürgün de olsa!
Açlık da yalnızlık da.
Boyun eğmemeli yıllarca dört duvara.
Nazım’ın dediği gibi:
Göğsünün sol tarafındaki cevahiri korumalı, küstürmemeli.
Dalmamalı saatlerce tavana, bir noktaya.
Çok da düşünmemeli içerdeyim diye.
Arif’in dediği gibi de:
Üstüne üstüne yürümeli,
Fırsatçının ve hayın celladın.
Gerekirse arkadaş olmalı duvarlarla.
Sevdiklerini unuturcasına.
Yüreğine kalemini, kağıdını basmalı.
Onları hiddetle, usanmadan kullanmalı.
Sanatı toplum için yapmalı, çoğu zaman.
Bazen de sanat için yapmalı sanatı.
Aşkı anlatmalı kıtalarca.
Denizi anlatmalı coşkuyla.
Üretmeli, üretmeli,
Yılmadan, yorulmadan.
Çocuklar için gençler için.
Doğacak bebekler için.
İmzasını atmalı geleceğe,
Temelde harcı olmalı,
Suyunda teri,
Güneşinde ışığı.