Neden böyle düşünüyorum?
Çünkü,
İnsan, gördüğü veyahut işittiği şeyde kendinden bir şeyler yakalamak ister. Sanatçıyla ve sanatta anlatılanla bağ kurar, bir nevi kendini onların yerine koyar. Kendi yaşantısına göre eleştiriler yapar, kendi zevklerini katmak ister. Böyle düşünenler empati ağına düşmüştür bile.
Mesela şiirden bahsedeyim. Şu an ülkemizde en çok tutulan şiir teması aşk, sevgi, özlem değil mi? Çoğunluk olarak bakarsak politik şiirin esamesi okunmuyor. Bunu da ben empatiye bağlıyorum çünkü politik şiirlerde insanın görüşü başta şiirle uymadıysa o şiir onun için çileye dönüşüyor. Aşk öyle değil mesela, daha genel. İnsanın empati kurmasına daha olanak sağlıyor. Aşktan haz etmeyenler de var tabii, onlar da dediğim gibi politik şiir yolunu tercih ediyor. (Kendi görüşüne uyan politik şiir yolunu.)
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta