Sanallığıma sanal seslenişim

(makalem)

Ne güzeldi işle uğraşmak
Yokluğun değeri ödüllendirilmiş gibi ferahlatıyordu beni uğraş
Şimdi beni buluyorum
Sahte gülüşlü yalancı tebessümümün arasından
Sıkılgan bir sızının arefesinde gibi bekliyorum
Aynalara küsmüş masal perisi gibi de ümitsizim beklentilerimde
Duymak istemiyorum içimden bana bağıran sesleri
Kendimi duymak değil zaten de derdim
Kendimden kaçıyorum ardıma bakmadan daldığım salaş mekanlarda
Uğrak yaptığım uğraşlarımla sarınırken
Rahatlıyorum görmek istemediğimi göstermek için zorlayan kendimden kaçarak
Ve oturmuş kendimle konuşuyorum
Sanallığın sessiz vurdumduymazlığına açılmış herhangi bilinen bir pencereden
Yağmuru hayal ediyorum
Aklımın ıslanmışlığında kuruyan eski sözlerimi
Yumulduğum, yumruk yaptığım inandıklarımı saklıyorum
Avcumda terleyen anılarımı anıyorum
Acıyla karışmış hüzünleri
Yüksek bir dalganın üzerinden kayıyor gibi düşüyorum taşlı kumsalıma yine
Yine ve acıyla karışmış bir dilenci onursuzluğunda
Şiir yaptığım sözcüklerimi yalıyorum şefkatle
Nedenlerimi sorguluyorum boşluğu beklerken
Nedenini sormuyorum boşluğun
Nedenini ve nedenliğini beklememin
Duruyorum öylece
Otobüs durağında bekçi olmuş şarapzede gibi
Nefesimi içime her çekişimde sarhoş oluyorum
Kırılgan bir dünyanın cam kapısına dokunuyorum
İçimden bana bakan cam kırığı kelimelerimle
Somut bir adım atıyorum soyutluğumun düzlüğünden
İniveriyorum kendi dünyasını yaşayan bedenimin çürüdüğü yere
Üzülerek kokluyorum bakışlarımı
Hüznün İstanbul'laştığı meydanına bakıyorum Ofisin camından Taksim'in
Kalabalığa sesizce bağırıyorum
Aldırmazlıklarına bir hançer saplıyorum ansızın
Yine aldırmadıkları aldırmazlıklarına işte
Sesleniyorum eskimiş düşlerini taşıyanlara ben gibi
Ve beklentisinde çürümeye yüz tutmuş bedenlere
Uyanın diyorum
Uyanın benim de bilmediğim o hayal bahçesinin çiçeklerine
ve beni de alın, beni de...

Genc_Sair