Saatlerce kemirir beyni
Düçar eder nöronları
Yıkar mahveder içindeki
Mükemmel ahengi
Değişiyor acımasız
Dünyanın rengi
Eskiden top koşturur
Ederdim arkadaşlarla yarenlik
Şimdi ise derdim çaresizlik
Her şeyden korkuyorum
Silik, çekingen ürkek oldum
Zamanımı klavye önünde
Boğuyor öldürüyorum
Hayattan zevk almıyorum
Kalmadı gerçek dostum
Yalnız yaşıyorum
Sanal dostlarla hep
Delice oyalanıyorum
Yarabbim beni kurtar
Süratle batıyorum
Bu sinsice kemiren dertle
Yalnızım sanal sohbette
Kayıt Tarihi : 19.9.2007 20:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayatlarını bilgisayar başında karartan, sanal sohbetle ömrünü geçiren zavallılara acıdığım için bu şiiri yazmış bulunmaktayım.
TÜM YORUMLAR (1)