Sanal Sevgiliye Şiiri - Ali Osman Yılmaz

Rengarenk çiçekler kaplamış her yanı,
Çevrelenmiş yeşil çimenlerle,sanki bir halı,
İçinde kaybolmak isteyeceğimiz bir deniz yanı
Tanrım cennetin de böylemi, güzelmi yani?

Ortada kurulmuş mükellef bir sofra,
Hizmetkarlar fır döner, atarlar sanki takla,
Yeterki memnun olsun, bu cennete gelenler,
Her şey güzel gibi, sofrada gülmekte yüzler,
Anlatın bana, cennetiniz de böyle güzelmi erenler?

Giyinmiş en güzel esvapları, dizi dizi laciler
Hanımlarda en son moda eseri, abiye tuvaletler,
karınlar doymuş tıka basa, karnını tutar gülerken eller,
Ey dünya malına kavuk sallıyan hanımlar beyler,
Aynada bir bakın, doymuşmu içinizdeki aç gönüller?

Hanibir şarkı vardı, ağıt yakar sevdiğine,
Bende erdim artık o boşnak güzeline,
Kader buysa, yuh olsun, ben diyeyim bin kez
siz deyin vallahi yetmez yuh deyin milyar kez,
Geç buldum çabuk kaybettim, hicran oldu hayat bana,
vallahi tam böyle oldu, yakalandı o lanet hastalık illetine.

kimse şaşrımasın, gül yüzünü görmedim daha,
Ne elinden tuttum, ne saçlarını taramadım ama,
Gönül bu, çamurların ortasında bulduğum bir pırlanta,
Sözü söz, özü boşnak, yüzünde gri-mavi bir çift göz,
Boy desen kleopatrayı bile çıldırtacak görse o an,
Hani tarihler yazarya, tam bir Hürrem sultan.

Peki görmeden nasıl edersin böyle tarif,?
Be ahmak, seven gönüle hangi heykeltraş olur arif,
Aslında o güzelin insan yanını etmeliyim tarif,
Surete aşık olursan, yazarlar benide kitaba bir son
Okuyanlar derin bir ah çeker, beklerler onlar da bir mecnun
sonunda Erecek o zamana, tüm güzeller halinden memnun

Son sözüm itirafımdır, dinleyin bu ahmağı,
Görmediği güzele aşık, yandığı yer sevda ocağı,
Her gece, her gün öper, bilmez onu dilberin dudağı,
Türkü türkü dua eder, namaz bile kılar bu ateist,
Duymaz kimse, anlayamaz, bu sevda ateşinde yanan ahmağı,
sevdiceğim için yanacağım, olsun destan, vallahi değer,
Lütfen dostlar, okuyun hani, böyle aşka ne desen değer.

Bursa...22 ekim 2003.