Sanal Hayat Şiiri - Haydar Demoğlu

Uzun bir yolculuktu; kat ettiğim.
Dokuz aylık bir yoldu, geldiğim.
Bir damla kan pıhtısından,
Var oldum, vücut buldum.
Dünyaya indiğimde başladı; rüya âlemim.

Neler yaşadım,
Neler gördüm.
Hep mücadele ede durdum,
Çalındım, çırpındım, kazandım.
Çok buldum, çok yitirdim,
Ev, yar, evlat, devlet...
Öyle yaşıyor idim ki,
Hiç bitmeyecekmiş gibi;
Bu rüya, bu zahmet.

Bazen mutluluk,
Bazen; çile, elem, dert...
Hırs, para, pul; buldukça kudur.
Âlemden âleme, koştur dur!
Güya; insan hayatını yaşıyor...
Geriye dönüp bakmak,
Kimin aklına geliyor.
Dünyaya bir daha mı geleceyiz? demekle,
İnsan kendini avutuyor.
...Ve dünya dönüyor...
Zaman ise, akıp gidiyor.
İnsan-i fani; farkında bile olmuyor.

…Ve derken, rüya filminin, şeridi kopuyor.
Ya da film, bitmek üzere oluyor.
İnsan uyanıyor ki,
Ne uyansın...
Başladığı yerde duruyor.

Eeeee, insan uyandığında fark ediyor ki;
Bu dünya, bir sanal âlemmiş diye.
Yaşayan insanların birçoğu,
Yaşadığı dönem içinde, bunu hissetmiyor.
Ne yazık ki! Uyanınca iş işten,
Gelmiş geçmiş oluyor.
Artık günaydın demenin, faydası yok...
Yok be! Demoğlu;
Bunu herkes biliyor.
(H.Demoğlu-İzmir)