Sanal Da Dört Mevsim Aşkım

İnsan yalnız olunca ne düşünür ki senden başka!
Keşke olsaydın yanımda…
Hep ardı arda üç nokta koyuyorum
Yalnızlığımın ardına
Son zamanlarda…
Fırsatım olmuyor tamamlamaya!
Tek başıma konuşuyorum seninle
Aslında bu daha güzel oluyor
İtiraflar bir yanda
Nedense sen susuyorsun
Anlayacağın konuşan taraf yine ben oluyorum
Karşımdaymışsın gibi
Sıcacık çay demleyip
‘Tavla’ muhabbeti kuruyorum.
Bir bardak senin önüne,
bir bardak benim
Sen çayı sekersiz içiyorsun
Ben şekerli
Ama yine de güzel oluyor.
Dilim tat duyusunu şaşırıyor…
Tavlaya gelince,
Kızma ama, ben zar tutuyorum
Yani seni yenmekten sıkılıyorum
Yine ve yeniden ben kazanıyorum.
Hani hep yalnızlığıma yakınıyorum ya!
Yalan!
Farkına varmadan benim yanımdan oluveriyorsun
Sabahları gerile gerile uyanıyorum göğsünde
Öpücükler konduruyorsun
Kahvaltı kavgaları yapıyorum seninle
Kahretsin sen yine susuyorsun,
Ve ben,
Yine haklı oluyorum.

Gün öğleye yakınken ve varsa bir işim;
Yalnızlığımın hayal defterini kapatıp,
Kilit vuruyorum kapıma
Ve ardıma bakmaksızın gidiyorum.

Dönüşüme gelince,
Gidişler kesmiyor beni,
Acılan kapımın ardında,
Gülümsüyorsun yine,
Ve başlıyor senle dolu bir gün daha…

Bu hep böyle sen girdiğinden beri
Hayatıma,
Dedim ya!
Yalan yakınıyorum yalnızlığıma.
Sanal da dört mevsim aşkım,
keşke gerçekte de olabilsen yanımda…