Sanal Alemin Yapay İnsanı Olduk

Biz insanlar artık hayatın kolayını ister olduk
Sevgimizi, aşkımızı bile kolay yaşamak istiyoruz
Bizi yormasın, zorlamasın, başımıza bela olmasın
İstediğimiz zaman olsun, onun dışında yok olsun

Teknolojinin gelişimi ile birlikte
Uzağımızdakiler yakınlaştılar da
Yakınımızdakiler ile de tersine uzaklaştık
Öyle ki bir evin fertleri olarak ta kopuklaştık

Birimiz kumandanın ucunda herşeyin olması peşinde
Birimiz bilgisayarın başında sosyal medya içinde
Birimizde telefonun tuşlarında ulaşılmakta
Ancak canlı hissetmek için çaba harcanılmamakta

Sanallık dünya hayatımıza girdiği tam da bu günlerde
Çok da işimize geldi. Sanal âlemin, yapay insanı olduk hemen
Duygularımızdan korkar olduk
Her şey bir yalan, sanal âlemin değer yargıları yok

Düşünemiyoruzki kablonun diğer ucunda gerçek insanlar oturuyor
Dokunmaya, göz göze gelmeye korkar olduk
Sanal hayatta bir gerçeklik ve sorumluluk duygusu yok
Bağlılık yok, hesap vermek yok, canın isterse varsın, istemezse yok

Nereden geldiği önemli değil de kolay paranın peşindeyiz
Koşuşturduğumuz hayata direk tepeden başlamak isteğindeyiz
Gerçek ilişkiler sıkıyor bizi biraz, zora da gelemiyoruz
Sıkışınca hemen pılımızı, pırtımızı toplayıp oradan uzaklaşıyoruz

Bünyemizde barındırdığımız şeyden kaçmak niye
Kimsenin gözüne gerçek anlamda bakmak istemiyoruz
O kadar rahatladık ki artık sevmeye bile üşenir olduk
Unuttuk duygularımızı, yitiriverdik insanı insan yapan ruhumuzu

Sevmekten korkar olduk
Ne oldu bize, ne zaman, nerde kaybettik sevmeyi
Kimler acıttı canımızı da bu kadar acımasız oluverdik
Birgüne yalnız uyanıp ve göçeceğimizin korkutuculuğu aklımıza hiç gelmiyor nedense

15 Kasım 2012
Perşembe