yenilenen acılarla iç içeyim,
mutlu olmak yada üzülmek herhangi bir şeye
nedir unuttum...
milyonlarca acı çekiyorum ama
çektiğim acıların hiçbiri artık canımı yakmıyor
ve ben hiçbir şeyi umursamıyorum...
nötrleştim yaşama karşı....
hayata olan duyarlılık katsayım,
sevenlerimin zihinlerdeki yerim,
ve aynalardaki görüntüm silindi gün be gün
sanal oldu artık her şey
bu yapaylıkta kayboldum.
oysa söz vermiştim kendime
hiç etkilenmeyecektim sert esen rüzgarlarda
yönümü asla kaybetmeyecek
yaşama hiç pasif kalmayacaktım
ama olmadı
ne yaparsam yapayım
kendimi bir girdabın kıyı kenarında
yalın ayak yürürken buldum....
yapaylığa doğru attığım adımlarda
ayaklarıma batan her çakıl taşı
bir gözyaşıma mal oldu
ve ben tükettim artık göz yaşlarımı...
bundan sonra artık ağlarsam sanal ağlarım
gülersem artık sanal...
18/07/2005
kıyı
Kayıt Tarihi : 23.8.2005 23:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!