Bir gün elbet çalacak, ayrılığın çanları.
Kıyamet bizim için, çoktan kopmuş olacak.
Maziye defnederek, onca hatıraları.
İkimizin gözleri, kanla yaşla dolacak.
Has gönül bahçene de, giremedim ki oysa.
Yaşamak mı denir ki, sensiz yaşamak buysa.
Mecnun bile şaşırır, kızar hele bir duysa.
Yüreğine ektiğim, gonca güller solacak.
Hüzünle ayrılıkla, doldur çile tasımı.
Ben tutarım Allahsız, senin yokluk yasını.
Diyordum yanılmışım, ''yürek buldu hasını''.
Boş kalan ellerim de, saçım başım yolacak
Kayıt Tarihi : 27.6.2017 10:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!