Sana Yine Bahar Gelmiş Şiiri - Nuh Üstün

Gördüm İstanbul’a kar yağıyor
Şimdi sen çocuklar gibi
Şen şakrak olmuşsundur
Bir kardan adamın ardında sessiz
Küçük bir çocuk gibi masum
Tatlı pusular kurmuşsundur
Gözlerinle güneşin arasında
Kara kirpiklerin sanki danteldir
Bir başka vurur güneş yüzüne
Her bakışında binlerce nakış
Sonra ne kar kalır ne de karakış
Saçların baharı getiren yeldir
Tebessüm bir başka yakışır yüzüne
Dudaklarından bir ferahlık yayılır
İnci dişlerinden arşa rahmet saçılır
Akan kan durur, çıkan can durur
Yalnızlar gölgende sükûnet bulur
Gülüşün yetimin başını okşayan eldir
İpince yağmurlar yağınca şehre
Atarsın kendini sulara sere serpe
Şimdi sen leylekler gelince nehre
Dere kenarlarında kitap okursun
Kitapta zulme uğrayan biri görünce
Öfkenle yıldırımlara rakip olursun
Sonra aniden sular gibi durulursun
Bir bebekçe ağlamaya koyulursun
Gözyaşın kirli kalpleri yıkayan seldir