Bir nehrin öfkesinde büyüdüm ben,
Kırlangıç sürüsünü bölüp geçen rüzgar gibi,
Kavgayı, susmayı, yanmayı öğrendim;
Ama aşka kapattığım kapıları
Sen açtın yeniden.
Ne zaman düşse yolum bu şehre,
O eski sokaklar, o taş evler,
Yalnızca seninle hatırladığım o koca gün
Bir kez daha çarpar yüreğime.
Ne yana dönsem sen,
Ne yana baksam gözlerin...
Ellerin değse bana yeniden,
Bütün mevsimleri silip süpürecek bir yangın
Bütün eski yaraları saracak bir deniz olurum.
Sen bana geldikçe, ben sana yazarım
Kelimeler bitip yeryüzü karanlığa batana dek.
Öyle bir sev ki beni,
Aşkımız göğe asılı kalsın,
Yıldızlar şahit olsun her nefeste.
Ve yeniden bul beni,
Kaybetmekten korktuğum
O ilk harfinle sar beni,
İsmimdeki seni yitirmeyeyim.
Kelimeler uçup gider, ama sen kal,
Bir şiirin ilk dizesinde.
Yeniden başlamam için
Sen lazımdın yüreğime.
Kayıt Tarihi : 13.11.2024 12:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!