Sana Yazıyorum Şiiri - Recep Recai Nurcan

Sana yazıyorum, farkında mısın…
Gülmeyi unuttuğumu düşündüğün günlerde
yazıyorum sana.
Köşe başlarında, cam kenarlarında,
elleri soğuktan titreyen o suskun çocuk
yazıyor, farkında mısın…

Simsiyah gözlerinde,
yemyeşil baharların gezdiği, ben…
Kalbimden çekerek dolduruyorum kalemimi.
Bütün her şeyi, senin için yazıyorum bu sefer...
Sana yazıyorum, farkında mısın…

Unutulduğunun belgesini hazırlıyorum, bak…
Öyle bir unutacağım ki seni…
Adını hatırlamak için
bu şiire bakacağım, biliyor musun…
Her şeyimden çıkaracağım seni.
Baş harflerini yan yana gördüğümde,
hangi ülkenin kısaltması diye bakacağım kitaplara.
Mektubumun sonunda,
kime yazdığımı hatırlamak için,
başa dönerek okuyacağım seni,
sana yazıyorum, farkında mısın…

Öyle unutacağım ki seni…
Yine aynı şehirde,
yine aynı şekilde sabahlayacağım.
Yine aynı pohaçalarla yapacağım kahvaltımı.
Yine aynı kırmızı ışıkta bekleyeceğim.
Gündüzleri telefonum çaldığında,
ekranda görünen numarana bakıp ‘müşterilerden biridir ’
diyeceğim emin ol…
Sana yazıyorum farkında mısın

Akşamları, durağa giderken,
senin sokağının başından geçip,
‘yine o lanet olası işkembecinin sokağı’
diyeceğim, biliyor musun?
Bana verdiğin kitapları,
hangi kütüphaneden aldığımı hatırlamak için
yoracağım zihnimi…
Parmağımdaki şekilli gümüş yüzüğü verip,
‘daha anlamlı bir yüzük var mı’ diye soracağım
İstiklâl’deki o çılgın satıcıya…
Sana yazıyorum farkında mısın…

Uzun sinema kuyruklarına bakıp,
yan yana duran sevgililere
‘burası hayatınızın kuyruğu değil,
yanlış yerdesiniz, sıra size hiç-bir zaman gelmeyecek’
diyeceğim… Biliyor musun?
Öyle unutacağım ki seni…

Senin parfümünü kullanan kadınlara aşık olacağım yeniden.
Saçların rüzgârda nasıl dalgalanıyorsa,
o şekil yelelenmiş atları
en son tahminime yazacağım
ve çiçekçinin önünden geçerken,
‘kırmızı gül var mı, diyeceğime;
‘abi, bugün işler nasıl’ diye soracağım…
Sana yazıyorum farkında mısın…

Öyle özlüyorum ki seni,
bütün bu yazdıklarımı unutacağım,

Sana söylüyorum, farkında mısın …

08/Şubat/2005