Ey sevdiğim, seni sevmek,
Tanrı’nın insan kalbine bıraktığı en büyük yangını kendi içimde taşımak gibiydi.
Ve bu yangın, bir ülke yansa söndürülemezdi.
Senin adını duvarlara değil,
bu şehrin taşlarına kazıdım.
Senin gülüşün bir yetimin duası kadar sessiz ve bir devrimin ilk çığlığı kadar güçlüydü.
Ben seni severken, gökyüzüne mektuplar yazdım.
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta