Ey sevdiğim, seni sevmek,
Tanrı’nın insan kalbine bıraktığı en büyük yangını kendi içimde taşımak gibiydi.
Ve bu yangın, bir ülke yansa söndürülemezdi.
Senin adını duvarlara değil,
bu şehrin taşlarına kazıdım.
Senin gülüşün bir yetimin duası kadar sessiz ve bir devrimin ilk çığlığı kadar güçlüydü.
Ben seni severken, gökyüzüne mektuplar yazdım.
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta