Sana Yazdım Emmoğlu Şiiri - Kemal Doğanay

Güvercinler karga gibi ötüyor,
Seslerini bilemedim Emmoğlu.
Dilimin ucunda tüyler bitiyor,
Doya doya yiyemedim Emmoğlu.

Meclisi sorarsan karıştı derler
Kendini ağırlar sağırlar körler
Helal haram bilmez bulunca yerler,
Bir ayrılık göremedim Emmoğlu.

Elinde telefon dolaşır kızlar
Memleket haline yüreğim sızlar
Erimedi gitti arada buzlar,
Defterimi düremedim Emmoğlu.

Yağız atlar kişnedikçe kişniyor
Kuru Ayaz ciğerime işliyor
Emniyet her yerde adam fişliyor,
Sürgün dedim süremedim Emmoğlu.

Dünya Düzeni’ymiş güler geçerim
Sözüne aldanır insan seçerim
Her akşam oturur ben de içerim!
Şu dünyada gülemedim Emmoğlu.

Fitne fesat kol geziyor burada
İki kardeş düşman olduk şurada
Ezilenler bağırıyor arada,
Gözyaşımı silemedim Emmoğlu.

DOĞANAY’ım gerçekleri yazıyor
Bazen yazdığına kendi kızıyor
Zenginler yedikçe daha azıyor,
SANA YAZDIM DİYEMEDİM EMMOĞLU!

Kemal DOĞANAY