Sana yaz dım/lokman kaya Şiiri - Lokman ...

Sessizliğin sesiyle tanıştım
sensizliğimde ve kimsesizliğimde.
Sen güneşken çehrelere
ben acımın gölgesinde.
Hiç cimri değildi yalnızlık
hiç karanlığını esirgemedi
üzerimden, çok cömertti
tıpkı senin vaatlerindeki gibi.
Duvarlarda yüzsüzmüş
hiç renk değiştirmediler,
gözyaşlarım kızdılar
ağlamazmış ya erkekler.
Sen aniden gidince evden
kadınlar, komşular,
çoluk, çocuklar
hani hiç kimseler ağlamadılar,
yok kırmızı beyaz karanfilli çelenkler.
Ama cenaze çıktı evimden,
bir ben gitti benden,
ikinci kez yetimliği tattım ben,
tadımlık değil doyumluktu,
sende çok cömertmişsin doğrusu.
Gözlerim bulut senin gözlerin şimşek çaktırıyor,
sele boğuyorsun her mevsimimi,
kime veriyorsun üç mevsimini,
bana bıraktığın
sadece dört mevsimin biri.
Ama ben sana yazdım, ben sana bahardım,
ben sana mavi mavi çiçek açtım
acımın gölgesinde,
sen bana karsın, kışsın, ayazsın, soğuksun
güneşin gölgesinde.
Olsun her ne olursa olsun,
sen yine benim sevdiğim o kızsın,
seni seviyorum diye
bedenim kalbime kızarsa kızsın,
kor verdim bedenimdeki
ateş kızdıkça kızsın.
Ben sana yazdım acımın gölgesindede,
sen bana karsın güneşin gölgesinde.
Lokman KAYA