Yine kapısız bir zindana tıkanıverdi yüreğim.
Gözlerim karanlık bir boşlukta.
Yoksa kabire mi gömüldüm bu durumda.
Yok necat ey gönül yok vuslat,yok yar yok hayat.
Ne suratlar oynadı su misali gönüller bayat.
Gitti tutulan el kurudu yed,çürümek üzere onsuz yüreğim.
İntiha diyordum ya ışte ikiye bölündü dik duran belim ışte intiha.
Hala bırak gitsin diyemiyorsun ey gönül ama gitti meçhulu teraci etti tutulan el.
Sana yanmak kaldı belki sonra ölüm.
(18.09.11) 14:43 Amed
Mücahit BulutKayıt Tarihi : 20.9.2011 22:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!