Sana Yandım Şiiri - Akın Gürleyen

Anladım derdini bir de sana yandım,
Saldım başaşağı ellerimi duyduklarıma ağladım,
Telefonda ağlıyordun kıyamam sana canım,
Ben garip bir bestekar senindir kanım.

Onu çok sevmişsin sözlerinden belli,
Ama duyduğum şiir sana tasalanmama yetti,
Gözlerinden düşen her bonuk tanesi,
Bitirir beni giydirir beyaz kefeni.

Tamam bir daha olmaz söz sana,
Daha öne yazdıklarıma baksana,
Ağrır başım azılı yaşım beni tutsana,
Yasak bir insanım ben halim hep yara.

Ben gülmeyen bir yabancı sense gülü,
Seninki kadar seven sana büyülü,
Asla korkma sevmekten bu hayat zülümü,
Seni anlamak yarlasada bu ağır içgüdü.

Ben şimdiye kadar hayatımda anlayış bekledim,
Hep anladım ama ardımdan tekmelendim,
Bu kadar iyilik zorunlumu kötülükten sirkelendim,
İstesemde kanımda kötülük irdelenmiş, nedendim.

Mutluluk bana haram olsada senin olsun,
O gözyaşlarının yerine kalbin huzur bulsun,
Tek temennim Allah'ım benim yaşamadıklarımı sana sunsun,
Zaten Allah'ın cezasıyım sen lütufüsun.

Yaşamasamda sormadım tanrıya neden, meden,
Polyannayı oynadım acıları bile silmeden,
Ben neler yaşadım kim bilecek ben söylemeden,
Ben atlattım sıra sende sen de atlatırsın.

Daha yaşım genç 19' a az kaldı,
Olanlar her daim oldu canımı aldı,
Başıma gelenler siyah zamanlardı,
Tek dileğim sen yaşama o olayı unut...