Sana Vurgunum Şiiri - Nedim Çekin

Hasret çeker ken bu beden
Özlerken yokluğunu
Sevdan yüzünden can çekişirken bu yürek
Kızıla boyanırken bu gönül
Ben ;
Ben var ya ben
Soluna vurgunum be kadın
Soluna vurgunum ..!

Uzak yolun son yolcusuyum yan yatırılmış bu tekne de.
Her ne kadar dilim yasaklı diller arasın da olsa bile
Her ne kadar cellatlar çocuksu gülüşlere kurşunu sıksa da
Analar evlatlarının kemiklerini arasa da bu karanlık sessiz ve puslu şehirde
Vurgunum sana be kadın
Vurgunum

Özlüyorken seni bu kalp
Senin kokuna hasret iken bu can
Soluk aldığın nefesi soluklamak isterken bu beden
Gönüle düşerken cemreler
Ben var ya ben
Kalbine vurgunum senin be kadın
Kalbine vurgunum

Uzak yolun son yolcusuyum alabora olmuş bu tekne de
Tel örgüler ile örtülmüş bu koca şehir
Eller kelepçeli
Ayaklar pranga da
Adaletine sığınır bu can
Vurgunum işte
Vurgunum senin yüreğine be kadın