Sana Vurgun Annen Şiiri - Sevgi Gül İlkan

En zor anında,
Kırılınca kan/atlarından,
Meleğine seslenir insan,
Anne! diye.
Canın en çok yandığı anda,
Dizlerinin üstüne düştüğünde,
Rüzgarını çağırır insan,
Anne! diye.
Yüreğinden yara aldığında,
Serseri bir kurşundan,
Vuruldum diye ağlar insan,
Anne! diye diye.
Çıkmaz sokağa yamandığında,
Prangalanınca imkansıza,
Kurtar diye bağırır insan,
Anne! diye.
Gölgene kıvrıldığında,
Karanlığın ayazında kalınca,
Toprağa sarılır insan,
Anne! diye.