Sana verebileceğim kafiyesiz bir şiir

En çok; kızıl krizantemler toplamak isterdim sana
Biliyorsun ılıman kuşaktayız ama

Kalbimi sunmak isterdim ellerine ellerimle
Biliyorsun kalpsiz kalırsam sevilemezsin böyle

En çok; iltifatı ben etmek isterdim sana
Biliyorsun iltifatlar yalandan bozmadır ama

Çok isterdim küpeler yapabilmek kulaklarına kirazlardan
Biliyorsun bahçem yok,param da
Ve ben çalamam bahçelerden kiraz,emeğini emekçi halktan

En çok; arabesk şarkı sözleri yazmak isterdim sana
Biliyorsun arabesk yazsam kıro diyecekler ama

En çok; seviştirmek isterdim gözlerimi,gözlerinle baharda
Ama biliyorsun sevişmek ya ayıp bu devirde ya da parayla

En çok; ben büyütmek isterdim içindeki çocuğu
Ama korktum
Alkolik olurdu ve aşık..öğretemezdim doğruyu

Şimdi ancak istemediklerimi verebilirim sana
Bir şey istemem,karlı oluyorsun bu durumda

Yitik bir ruh alır mısın?
Ya da boş içki şişeleri,ucuz sigara paketleri
Alır mısın soruyorum?
Bir bu kafiyesiz,redifsiz,düzensiz,ölçüsüz şiir
Bir Hüzünlü sonbahar yapraklarından aşk
Ya da seni görünce son gücüyle atan bir kalp,küçük bir telaş
Napayım gözlerine vurulduğum biliyorum almazsın..
Bana hiç bir şey vermediler,sen yine şanslısın..