Ne büyük fedakârlıkmış seni sevmek
Tüm sevgileri eksilterek,
Zifiri karanlıklardan yükseliyorum
Başım mavi pencereye değiyor
Gözlerimde güneşler parlıyor
Rüzgârların sustuğu iklimdeyim
İçimde kıvılcımlar yanıyor
Kutsal bir ışık değiyor yüreğime
Seninle maveradayım...
Ne büyük fedâkarlıkmış seni sevmek
Tüm sevgileri eksilterek
Ellerimle okşuyorum yüzünü
Sonbahar yaprakları dökülüyor
Derinlerden gözlerin geliyor
Gözlerin kerbela sessizliği
Kör kuyularda susturulmuş çıkrık yalnızlığı
Güneşin balçığından akan iki sevda
Sevginin nehirlerinden geliyorum.
Sana verdim tüm sevgileri
Her nefeste seninle çoğalıyorum
Sanmaki; son umudunu yitirmiş aslanın
Gözlerindeki tükenmiş halisin
Sevdamızın yeşerdiği bahçede
Güneşin parladığı yerdesin.
Sen deryada yanıp sönen ateş böceği
Yıldızların ışığısın
Yüreğime ırmak ırmak akan
Mutluluğun sesisin...
Ahmet Tığlı 28.5.2011 (Sevgi Merdivenleri)
Ahmet TığlıKayıt Tarihi : 3.6.2011 13:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!