Sana Veda Etmeyeceğim Kızım

(17.07.2008-Sibel Aksoy’un anısına)

Sevgili kızım,

Öyle bir gittin ki
Yüreğim boğum boğum
Günlerim kördüğümle çalkalanıyor
Ağlamayı mı?
Çoktandır terk etti gözlerim.

Giderken haber vermedin be gülüm
O kadar mı acelen vardı?
Biliyorum randevularına sadıksın
Hiç olmazsa bu sefer
Bir kerecik erteleseydin ya
Olamaz mıydı?
Neden demeye korkuyorum
İlahi takdirle iki büklümüm
Yığıldı, yerle bir oldu sevgi adacığım.

Sevgi mi?
Kader bizden koparacaksa varsın olmasın
Ah kızım,
Her kızım deyişimde gözlerinde parlayan
Işıltılarına gönderirdim sevgimi
Şimdi nereye bakacağım?
Nasıl alışacağım yokluğuna?
Neydi seni hayata küstüren?
Hangisiydi bir çırpıda semaya uçuran şey?
Söylemeyecek misin?
Hep susacak mısın?
Peki, dediğin gibi olsun.

Sana inanıyorum can kızım
Bir gün anlatırsın
Beklerim, bekleyeceğim
Nasılsa göreceksin her gelişinde
Yüreğimin yutkunamadığını
Dermanın dizlerimi azar azar vurduğunu.

Biliyorsun,
Hayatımı altüst eden azap rüzgarları
Epey zamandır sürükledi senden uzaklara
Çok sebep sayıp yormayacağım ruhunu
Gülümsediğini görüyorum
Ne çok severdin gülmeyi
Gülerek muzipçe şakalaşmayı
Peki ben ne olacağım?
Kim affedecek beni?
Alışabilecek miyim gidişine?
Mesajını göremeyecek miyim özel günlerde?
Hiç olmazsa bir mesajın var sakladığım
En son, kandil günü çektiğin
Onunla avunacağım, avunabilirsem.

Biliyor musun can?
Sol yanım fazlaca eksildi gidişinle
Eridi, kısaldı damarlarımdaki kan
Kalbimin ahengi bozulurken
Yatağı kurudu küskün ruhumun
Bir söz duyar gibiyim
İnceden, derinden sitemle dokunmuş
Yine de söyleme kızım, ne olur?
Buzul devrinde yaşıyorum bu aralar
Vurma eksiğimi yüzüme
Geceleri “ben vefasızım” diye sayıkladığım
Kaç zamandır haykırdığım ceza ödevim varken
Nabzım bile sızlanıyor olura olmaza.

Baba gibi sevemedim
Severim sanmıştım
Şimdi,
Pişmanlığı sevmesem de
Senden gizleyemem duygularımı
Olmadı be gülüm, olduramadı kara bahtım
Açtırmadı gülleri kem talihim
Emaneti geriye almak mı?
Evet, Allah’a mahsus
Sonunda hepimiz Ona döneceğiz
Üzüntüm edebimi zorluyor gecelerimde
Derdim beni uyutmuyor günlerdir
Kavgalıyım kaderimle
Ta ki sabahın ilk ışıkları yanana dek
Sanırım ömrümce sürecek bu suskun kavga.

Sana çok şey yazacağım kızım
Bu başlangıç olsun
Zaman zaman dertleşeceğim
Ama boynum hep bükülü olacak
Duygularım buruk yazacak
Onlar da barışmıyor benimle
Ne diyeyim can kızım, hak ettim
Razıyım başıma geleceklere
Yeter ki sen unutma
Bak, ben unuttum da ne oldu?

Zormuş be kızım,
Düşündükçe yanıyorum
Karanlığa kılıç sallarken
Âh dedirte dedirte kül eden
Acımasızlığın pişmanlık kibritiyle
Her gün yeni baştan alevlenmek
Şimdi o kadar anlamsız ki.

Gitmeseydin diyeceğim ya
Yine de gittin be gülüm
Bu ayrılık değil, inan ki
Her hasret
Yeni bir vuslatı müjdeler derler.

Gönlüm çok kırgın şimdi
Yüreğim ezgin
Canım da alabildiğine sıkkın
Tat vermiyor soluklarım
Birçok ayrık otuyla sarılmışken
Şimdi yenisi eklendi umudun yollarına
Küskünüm kadere
Nicedir boynumu bükmüştü
Belimi de ikiye katladı gidişinle
Tükeniyorum kızım,
Tahammülü unuttu saatler.

Ne zor şeymiş bu duygu Ya Rab?
Nasıl taşıyacağım bu acıyı?
Kim kovalayacak karamsarlığımı?
İçim daralıyor
Yorgunum
Yığılıp kaldım dünde
Değil yarına, bugüne bile mecalim yok
Dizlerim heves üfürmüyor artık.

Kapanacağım artık kendi içime
Suskunluğum yoldaşım olacak
Ve güzel kızım,
Seni de anılarıma hapsedip
Ağlayacağım gecelerin gizeminde
Sessizce, yalnız başıma
Kimselerle paylaşmadan
Işıltılı gözlerinde susacak yaşlarım.

Sana veda etmeyeceğim kızım
Temmuz sıcağında durdurdum zamanı
Üşüyorum, hem de çok
Yaradana emanet ediyorum seni
Dualarım hep seninle olacak
Bekleyeceğim gülümsemeni
Sevgi depreminde yerle bir olan gönlümde
Garip garip inleyeceğim yokluğuna
Acı ilanı okuduğum
Gazete sayfasına bakmadan yatmayacağım
Dertleşeceğim her gece resminle
Unutmayacağım, asla unutmayacağım can
Bunu bir sen, bir ben, bir de Yüce Allah biliyor
Ruhun şad olsun kızım.

(28.07.2008)

Burhanettin Akdağ

BİR DE HECE ŞİİRİ EKLEDİM ANISINA:

YANIYOR GÖNLÜM

Gençliğin baharı geceye döndü
Sen gittin gideli kanıyor gönlüm
Yokluğun dillerde heceye döndü
Sen gittin gideli yanıyor gönlüm.

Canavar denizler kızıma kıymış
Bu kara haberi herkesler duymuş?
Demek ki kaderin cilvesi buymuş
Sen gittin gideli sönüyor gönlüm.

Burhan’a dört koldan azap taşıyıp
Şu yorgun ömrümde hüsran yaşayıp
Temmuz sıcağında tir tir üşüyüp
Sen gittin gideli donuyor gönlüm.

(28.07.2008)

Burhanettin Akdağ