Sana ve Son Kez Şiiri - Halit Gültekin

Gittikçe uzaklaşıyoruz farkında mısın?
Akrep, yelkovan işbirliği götürüyor seni benden.
Sana bu kadar yakınken,
Bu kadar uzak olmak kanıma dokunuyor.
Gittin, biliyorum dönüşün yok.
Aynadaki benden, yüz ifademden,
Esaret okunuyor.

Uzunca bir süre acın bende kalacak,
Gidişin epey bir zaman alacak.
Sen, deve yüküyle gelmiştin bana,
Karınca sırtında gönderiyorum, ben seni ancak.

Soğuk kapladı ortalığı,
Sokaklar soğuğa doygun.
Laf aramızda, gidişin mevsime de uygun.
Kabullendim buz gibi gidişini ama,
Neden içim üşüyor hala?

Sen,
Şiirlerimin ilham kaynağı!
Bundan önce kaç şiir yazdım sana bilmiyorum.
Ama bu sana yazdığım son şiir.
Duygularım ırmak olsa da içime akıtacağım.
Ve olur ya karşılaşırsak bir gün bir yerlerde,
Gözlerinin içine bakmayacağım.

Sen,
Yağmurdan korkan çocuk!
Bir gök gürültüsü akşamı,
Nerede, kime sığındığını merak etmeyeceğim.
Çünkü, bedenini değil ama ürkek ruhunu,
Yüreğimin ısıtacağını
Hep bileceğim.

Ve sen,
Gerçek bir aşkla sevdiğim kadın!
Şimdi hafızamda acıyla eşdeğer adın.
Siyah ve yeşillerini alıp gittin ya benden,
Mevsim yağmurları, hüzün yağmurlarına dönüştü.
Ve gidişin;
Mevsimle birlikte içimi üşüten, ikinci kıştı.

Hoşçakal kanayan yaram,
Hoşçakal ağlayan sevdam,
HOŞÇAKAL…