Sana ve geceye şiir Şiiri - İbrahim Yılmaz

Geceye bir avuç güneş serperim bakışlarından
Bir zambak misali koparırsın umutlarımı sen dalından
Yeşil bir muştunun habercisidir önden gidenler
Onlar ölümden
Bir selam verir gibi gülümseyerek geçerler,
Ben hayaller geceler bilirim, korku denizinde boğulan
Bir martı akşamdan haber taşır
Sabahın ölümcül erlerine,
Sonra sevgi büyüten eller bilirim
Bir aşkın ana rahminde,
Kocaman bir ormandan geçerim
Mutluluğun son nefesinde.

Eyy..! yar
Sana sitem edemem bilirsin
Seni umutlarımda yaşatırım bilirsin
Kadınım aşkım derim bilirsin
Senin gözlerini de severim ben bilirsin
Dokunulmazlığın vardır kalbimde bilirsin
Ak bir güvercinin gözlerinden dalarsın da yüreğime
Geceye bir kurşun gibi saplanan bakışlarımda
Seni karaltıların izdüşümünde ararım bilirsin,
Sonra yürürüm, seni kalbimde özümseyerek
Bu şehrin geceyle örtülmüş caddelerinde
Sonra saçlarını ve buğulu gözlerini düşünürüm de
İçim yanar sensiz sabahladığım gecelerde,
Sen yine de boş ver
Saçlarını çılgın deniz rüzgârlarına bırakıver
Çehreni göreyim bir ay yansıması bakışlarında.

Geceler ahh..! sensiz geçen geceler
Seni benden çalan zalim geceler
Ruhuma bir akkor gibi düştüğün geceler
kayan bir yıldızın yazgısında
Umutlarımın saçlarında tutuştuğu geceler
Kalbimde her gece dolup dolup taşarsın da
Gelip bir türlü kapımı çalmadığın geceler
Seni hayal edip beklediğim sabahlarda
Seni düşünmekten yorgun düştüğüm geceler
Seni çiçeklerin ortasında hayal edipte
Güneşi koynunda sarıp sakladığın geceler
Geceleri dipdiri tuttuğum saatlerde
Aşkınla yanıp tutuştuğum geceler
Seni hiç bir şeyle paylaşamadığım anlarımda
Sabaha kadar oturup ağladığım geceler.

Kavak yelleri ahh..! o kavak yelleri
Esiverince bu sevdanın akşamında
Seni sevgimle besleyip büyüttüğüm gecelerde
Artık ister sev ister öldür
İster güldür beni
İster nabzını tutup düşün
Aşkım, kadınım deyip yandığım bu gecelerde.

Sarıkamış -1988