Akşamın ışıkları vurur parmaklarıma
Güneş batarken
Amcaların gölgesi girer rüyalarıma
Kabus bu dünya
Duvarlar hep duvarlar
Sıkıştım annemin rahminde
İnsanlar bu insanlar öyle acı öyle yalancı
Hoşçakal hoşçakal bebek...
Düşünürüm insanları küçücük beyinleri
Mutlu olmaya yeter
Vuruyor insancıklar vuruyor insanları
Bu şarkı söylenirken
Şehirler hep şehirler aynı hepsi aynı mezar
Yaşamlar bu yaşamlar öyle acı öyle yabancı
Hoşçakal hoşçakal bebek...
Seni kendimden çaldım
Tek başıma kaldım
Yalnızlıktan utandım ben
Adımlarımı sattım
Yarınlarımı attım
Sana varamadım ben
Kayıt Tarihi : 23.11.2002 20:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!