Sana Uzaktan Şiiri - Seyfullah Bolat

Gurbet çeken garibin sıla hasreti kadar
Bugün mahzun gönlümün sana ihtiyacı var.

Küllenen o maziden hayal meyal belirdin;
Canlandın da gönlümün mecruh yerine girdin.

Senin hayalin ile o maziyi yaşadım;
Ne ellerinden tuttum, ne saçını okşadım.

Şu pür hasret gönlümün hicrana yanmış eli,
Tekrar yandı alevden saçlarına gideli.

Yanmasına dayandı hasretinin adına.
Gönül âh u figanda, sen gelmişsin yâdına.

Gönül ahından senin yanıyorsa ne çıkar,
Her an bin kez yansa da ne usanır ne bıkar!

Gönlümün tek aşkısın, yanar âh u zar eder;
Lakin şikâyet etmez âşıklıktan ar eder.

En halis bir hiss ile gönlüm dostâne yanar.
Aşkın Mecnun etse de yanar mestâne yanar.

Bu gönlüme, yanmaktan biber gibi haz gelir;
Yanmak kül olmak yetmez, yok olmak da az gelir!

Kerem gibi kül olup Mecnun gibi âh eder.
Aşkın acı lezzeti gönlümü ferâh eder!

Yanar da bu hicrana mahzun Seyfullah yanar!
Seni de gönlü gibi her dem yanmakta sanar...

(06.11.1988 / ANKARA)