Sana Tutundum Hayatı Kaçırdım

“İnsan her yaşta aşık olur derlerdi inanmazdım
Yaprakların dökülmesini kabul etmek bu kadar zor olmasaydı
Kendi kuyumu dün gece ellerimle kazdım
Ve hiç durmadım sabaha kadar destanlar yazdım

Kalbimde ardı arkası kesilmeyen kırılma sesleri
Gözlerimde ışık yok, sesim kısılmış üzülmekten
İçime dönüyorum yeniden rastlarım belki kendime
Bu gece vazgeçiyorum her şeyden

Gök indi aşağıya, her yerde arıyorum parçalarımı
Şikayetçiydim ama yine de çekerdim nazını
Belki çıkar tekrar gelirdim tutsaydı bacaklarım
Hiç bir cümle tercüme edemez şimdi duygularımı

Uykularım kaçtı günlerce uyumadım
Dinmedi yağmur ama hiç büyümedi çiçeklerim
Sonra bahçeme dolu vurdu önüne geçemedim
Bilseydim olacakları seni böyle istemezdim

Seni kaybettim mi desem şimdi, kurtuldum mu
Hepsini zaman gösterir, şimdiden unutuldum mu?
Zamanında bitmiş demek ki ne gelir elden
Geçemiyorum şerden, günahtan ve dahası

Neresiydi bunca şeyin kırılma noktası?
Unutturmuyor hiç bir şey, gezdim koca kıtayı.
İpler birbirine hiç bağlı değilmiş meğer
Bizi ayıramaz sanıyordum bir araya gelse iki dünya, kader

Yağmur hiç bu kadar anlamlı yağmamıştır
Toprağın dili olsa da konuşsa, eminim o da ağlamıştır
Bir şeylerin ters gittiğini o gün anlamıştım
Alışınca sana, hiç bir şeye zamanım kalmamıştı

Karış karış gezdim mahalleyi, saklandım gerçeklerden
Aradım seni, bulamadım
Kim aldı götürdü içimden endişeyi
Hep iyiyi düşündüm yine de, bu muydu Erdem?”