Sana Tutsakken Özgürüm

Gücünü senin aşk kokan bir tek sözünden sevdayla bakan güzel yüzünden alıyor kalbim benden çok uzaklara koyma kendini
Üzülüp elinden en sevdiği oyuncağı alınmış bir çocuk gibi peşinden ağlayıp durmasını hiç istemezsin değil mi
Lütfedeceğin küçücük bir gülümsemeye tutunup kafa tutmayı da bilir o boyundan büyük dağ gibi koca hüzünlere
Çok değil ki istediğim sadece bize kimsenin değmediği bir yerde başın omzumda dinlensin bir ömür sevdan yüreğimde

İçimin en kuytu köşelerine ruhumun taa dibine saklıyor kalbim hep seni kendine yasaklıyor senden başka herşeyi
Ne diyeyim ki duymuyor hiç beni konu sen olunca o yine okuyor bildiğini içimde yankılanan yalnız kendi sesi
Canının tek istediği senin canının kenarında kıyısında bir yer bulup bir ömür orda huzurla kalabilmek öylece
Öcünü almış olacak belki de senden önce boş yere yapayalnız öyle pervasız harcanmış o başıboş yıllardan böylece

Masalımın sonunu gel sen yaz adını sen koy kahramanı yalnız sen ol ki başkasının gölgesi düşmesin gönlümün üstüne
Ezberlenmiş sıradan sonlar yakışmaz bize öyle bir deli sevelim ki yeniden doğalım bitti denen yerden her seferinde
Rüzgarın önüne katılmış biçare bir yaprak gibi bıraktım kendimi ellerine al hadi kır beni dağıt savur göklere
Tamamını sen doldur ömrümün sensiz geçmesin tek günüm ben sana tutsakken özgürüm al beni hapset bir ömür sakla göğsünde