ıssız gecelerin amansız düşünce buhranlarımda
sırtımı yasladığım duvarın soğuğu titretiyordu dizlerimi
soğuğun verdiği sonsuz ızdırap dolu üşümelerim
sözcüklerimle birlikte buhar olup uçuşuyordu
kelimelerle anlatmaya doyamadığım özlem dolu sevdan
yüreğime işlemişti farkında olmadan
gelip geçen araçlardan süzülen ışık hüzmelerinden
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta