Sazın ise; ninni söyler, karakolda uyuttuğun terkedilmiş bebelere
Elinde hiç görmedim cop’u
Yumuşak parmaklarınla;
Çiçek suladığını, şiir yazdığını, yol gösterdiğini gördüm hep
Dünden bilirim kardeşliğini
Çizdikçe yaklaştın dostlarına, gerçekte;
Saflık, sâdelik, barış hep var...
Ben, hiç kaybetmedim...
Her yerde huzur var
Sizler, benim gönüllülerim
Hayâllerin gelişsin, benden de katkı bu
Sana taş atmam, aklıma bile getiremem...
Çiçek atmak istiyorum ama, onu da koparamam...
Ben, dost bildim üniformanı, mâviliğini; enginlik...
Omuzundan yıldızlar yükselir, tıpkı bir Beşibirlik...
Kalbindeki “Yıldız”; en büyüğü, en parlak ve sıcak
İnandım… Bu yıldız benim için ancak parlak...
Göğsündeki defne dalı, Akçaabat’tır Vatanı,
Emniyet; o’nun gibi kokar, çelenklerin o hoş kokusuyla
Yok ki, olmadı ki; hiçbir zaman, aramızda “Duvar”
Bak, yazıyorum, şiirine karşılık, inan ki; dostluk var...
Elimde taş yok... olamaz... düşünemem bile...
Atmak istiyorum; bir buket, en güzelinden “Çiçek”
Koparmadan defne dalını, çiçekleri
Ellerim sevgi dolu... ben de uzattım bak ellerimi...
Ellerin, her zaman dolu bunu bil...
Beni dost bil... bu dostluk ebedîdir.
Kadir Yeter. TRABZON.
.......................................................................................
Şiirin Hikayesi:
Bana Taş atma adlı şiir; Komiser Yardımcısı, Fırat Yaldız imzası ile
Akçaabat Polis Vizyon Dergisi`nin ilk sayısının sekizinci sahifesinde,
Nisan, 2002`de Trabzon`un Akçaabat İlçesi`nde, İlçe Emniyet Müdürlüğü tarafından bastırılmış ve ücretsiz olarak yayınlanmıştır.
Dergi, lüks kâğıda renkli basılmış ve 36 sayfadır.
'Şiir kadar samimi, yağmur kadar yalnızım...
Benim bir 'Aşka' bir de 'Ölüme' geçmez nazım... Fırat Yaldız.'
Şairle 02.7.2002 Pazartesi günü telefonla bir defa konuştum.
Kendisini, şahsen tanıma fırsatım olmadı.
Kayıt Tarihi : 4.6.2013 22:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!